اگر لغزش پذیری را حذف کنیم ، حقیقت را هم
حذف کرده ایم.
بهترین وسیله دفاع از جامعه باز روشن کردن
افکار است. باید به همه فهماند که جامعه باز متاع کمیاب و گرانبهایی است .
مشکل می
توان پی برد که اذهان تا چه اندازه برای قبول ایدئولوژی های احمقانه آمادگی دارد.
امر وحشتناکی بود که کسی مدعی نوعی شناخت
شود که بخواهد جان دیگری را به خاطر دگمی که به صورت غیر انتقادی پذیرفته است یا
رویایی که ممکن است تحقق نیابد به مخاطره افکند.
وقتی کسی وجدان اخلاقی خود را درباره موضوع
کوچکی فدا کرد حاضر نخواهد شد که بسادگی تسلیم شود و در پی آن بر می آید که گذشت و
فداکاری خود را با قبولاندن اینکه هدفش اساسا عالی است توجیه کند و باز به خود
بقبولاند که به خاطر این هدف عالی می توان به سازشهای کوچک اخلاقی و فکری تن در
داد. با هر گذشت و فداکاری اخلاقی یا فکری انسان بیشتر فرو می رود و به جایی می
رسد که می خواهد اقدامات اخلاقی وفکری خود را به خاطر هدف، با گذشت های بیشتری
تسجیل کند. درست شبیه آنکه انسان پول اصلی را فدای پول بدل کند.
اشعار به این امر که ما باید همه قدرت خود
را برای اجتناب از خطا به کار ببریم، اما با اینهمه از خطا بر کنار نخواهیم بود،
از نقطه نظر اخلاقی، اساسی و مهم است. این آگاهی و وجدان موجب می شود که ما روشی
ضد قدرت و ضد توتالیتر اتخاذ کنیم. راهی پیش گیریم که محتاج کمک دیگران باشیم تا
موضع ما را انتقاد کنند. به عبارت دیگر، موجب می شود تا با دیگران در تساوی کامل
همکاری نمائیم. اساس دمکراسی هم همین است.
منبع : "جستجوی ناتمام " اثر کار
پوپر ترجمه ایرج علی آبادی ، نشر سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر