امشب مهمان صاحبخانه فرانسوی ام بودیم. بحث به انتخابات ریاست جمهوری اخیر فرانسه رسید. چند نکته جالب مطرح شد که در ارتباط با وضعیت انتخابات قبلی ریاست جمهوری در ایران می تواند بسیار روشنگر باشد.
آقای کلول استاد بازنشسته جامعه شناسی است و همسرش در یک اداره مهم شهر مشغول به کار بوده. آنها می گفتند که یکی از عللی که جامعه فرانسه به سارکوزی " نه" گفت تلاش سارکوزی برای دستکاری در افکار عمومی بود. و جامعه فرانسه این را فهمیده بود و اینطور شد که مردم در کوچه و بازار می گفتند اصلادوست نداریم این آدم را توی تلویزیون ببینیم.
همسر صاحبخانه من می گفت که دموکراسی موضوع حساسی است و با این حال که در فرانسه بسیار قدمت دارد اما همواره نیازمند مراقبت است. گفتم مراقب از طرف مطبوعات و روشنفکران ؟ گفت نه مراقبت از طرف همه. همه باید حساس باشند که چه دارد اتفاق می افتد.
برای من جالب بود که مسئله " دستکاری " سارکوزی در افکار عمومی چنین سرنوشتی برایش رقم زد و بعد به در جامعه ما تمام ثروت ملی به کار گرفته می شود و نه مخفیانه که آشکارا فریاد می زنند که ما می خواهیم افکار شما را دستکاری کنیم و می بینیم که مشکلی هم پیدا نمی شود و آنقدر این مسئله تکرار شده که به قول شریعتی " وقاحت اش از یاد رفته ".
دومین مسئله ای که بحث شد درباره آرای راستگرایان فرانسوی به رهبری ماری لوپن بود. برای من جالب بود که آقای کلول می گفت بیشتر کسانی که ماری لوپن رای دادند از روستا ها و حومه شهرها هستند و روستاهایی که در آنها کمتر خارجی وجود دارد و چنان رسانه ها افکار این افراد را شکل می دهد و آنها را نسبت به خارجی ها بدبین می کنند که اینها وقتی یک خارجی در محل زندگی خود می بینند فکر می کنند با موجود خیلی عجیبی روبرو شده اند. از نظر او یک نوع ترسی در ساکنان این حومه ها وجود دارد و اینها حومه ها و روستاهایی هستند که گاه تا صددرصد فرانسوی اند و اصلا خارجی میانشان نیست.
این هم برای من خیلی جالب بود چون من فکر می کردم بیشتر مخالفت ها با خارجی ها اصولا باید در جاهایی باشد که فرانسویان با خارجی ها تعامل دارند و بنابراین گاه به تنش می کشد این تعامل اما فهمیدم که مسئله به شکل دیگری است.
آقای کلول استاد بازنشسته جامعه شناسی است و همسرش در یک اداره مهم شهر مشغول به کار بوده. آنها می گفتند که یکی از عللی که جامعه فرانسه به سارکوزی " نه" گفت تلاش سارکوزی برای دستکاری در افکار عمومی بود. و جامعه فرانسه این را فهمیده بود و اینطور شد که مردم در کوچه و بازار می گفتند اصلادوست نداریم این آدم را توی تلویزیون ببینیم.
همسر صاحبخانه من می گفت که دموکراسی موضوع حساسی است و با این حال که در فرانسه بسیار قدمت دارد اما همواره نیازمند مراقبت است. گفتم مراقب از طرف مطبوعات و روشنفکران ؟ گفت نه مراقبت از طرف همه. همه باید حساس باشند که چه دارد اتفاق می افتد.
برای من جالب بود که مسئله " دستکاری " سارکوزی در افکار عمومی چنین سرنوشتی برایش رقم زد و بعد به در جامعه ما تمام ثروت ملی به کار گرفته می شود و نه مخفیانه که آشکارا فریاد می زنند که ما می خواهیم افکار شما را دستکاری کنیم و می بینیم که مشکلی هم پیدا نمی شود و آنقدر این مسئله تکرار شده که به قول شریعتی " وقاحت اش از یاد رفته ".
دومین مسئله ای که بحث شد درباره آرای راستگرایان فرانسوی به رهبری ماری لوپن بود. برای من جالب بود که آقای کلول می گفت بیشتر کسانی که ماری لوپن رای دادند از روستا ها و حومه شهرها هستند و روستاهایی که در آنها کمتر خارجی وجود دارد و چنان رسانه ها افکار این افراد را شکل می دهد و آنها را نسبت به خارجی ها بدبین می کنند که اینها وقتی یک خارجی در محل زندگی خود می بینند فکر می کنند با موجود خیلی عجیبی روبرو شده اند. از نظر او یک نوع ترسی در ساکنان این حومه ها وجود دارد و اینها حومه ها و روستاهایی هستند که گاه تا صددرصد فرانسوی اند و اصلا خارجی میانشان نیست.
این هم برای من خیلی جالب بود چون من فکر می کردم بیشتر مخالفت ها با خارجی ها اصولا باید در جاهایی باشد که فرانسویان با خارجی ها تعامل دارند و بنابراین گاه به تنش می کشد این تعامل اما فهمیدم که مسئله به شکل دیگری است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر