گویا امسال سهمیه شیر مدارس به کلی قطع شده است و دیگر هفته دو یا سه باری که شیر برای مدارس ابتدایی و راهنمایی توزیع می شد مخصوصا در نقاط محروم ، دیگر توزیع نمی شود.
چند وقت پیش یک انجمن پزشکی که در حوزه کودکان کار می کند خبر داده بود که قد کودکان ایرانی در حال کم شدن است.
به سخن دیگر اکثر کودکان سوء تغذیه دارند.
حال نگاه کنیم به مدارس و نوع توجه خانواده به سر و لباس بچه ها. تجربه شخصی من در مدتی که در ایران پسرم به مدرسه می رفت به خوبی و واضح به من می گفت که سعی شده که بچه ها به بهترین نحو لباس بپوشند چون پای آبرو در میان است و چون فشار اجتماعی خانواده ها روی خانواده ای که بچه اش لباس مناسب نپوشد بسیار زیاد است. اما فشاری روی خانوادهای که کودکش سوء تغذیه دارد وجود ندارد.
آبروداری ایرانی که به شکل تهوع آوری رسیده وضعیت را به شکلی در آورده که مسائل اصلی و بنیادی هر روز فراموش می شود و در برابر آن هر چه به پرستیژ و آبروی خانواده ها مربوط باشد شدت بیشتری می گیرد.
الان در مدرسه فرانسوی به خوبی می شود دید که اصلا نوع لباس به شکلی اصلا مطرح نیست و همه نوع لباس پوشیدنی را شاهد هستیم و من شخصا احساس نکردم از این نظر فشار غیر متعارفی وجود دارد.
آبروداری خانواده های ایرانی مسئله اجتماعی مهمی است که جای مطالعه فراوانی دارد که چرا در ایران این همه ترس از فشار دیگران باعث می شود کسی و خانواده ای خودش نباشد و بر اساس داشته ها ی خودش به مدیریت زندگی خودش نپردازد.
جدیدا سایتی را دیدم که با پول اندکی در سال برای کودکان زیر چهار سال تاسیس شده و خانواده ها با عضویت در آن می توانند اسباب بازی های کودکانشان را معاوضه کنند. مطئمنم اگر یک ایرانی این را بشوند چندشش می شود.
تصور از اروپا تصوری است در مسیر آبرو و پرستیژ نه واقعیت.
چند وقت پیش یک انجمن پزشکی که در حوزه کودکان کار می کند خبر داده بود که قد کودکان ایرانی در حال کم شدن است.
به سخن دیگر اکثر کودکان سوء تغذیه دارند.
حال نگاه کنیم به مدارس و نوع توجه خانواده به سر و لباس بچه ها. تجربه شخصی من در مدتی که در ایران پسرم به مدرسه می رفت به خوبی و واضح به من می گفت که سعی شده که بچه ها به بهترین نحو لباس بپوشند چون پای آبرو در میان است و چون فشار اجتماعی خانواده ها روی خانواده ای که بچه اش لباس مناسب نپوشد بسیار زیاد است. اما فشاری روی خانوادهای که کودکش سوء تغذیه دارد وجود ندارد.
آبروداری ایرانی که به شکل تهوع آوری رسیده وضعیت را به شکلی در آورده که مسائل اصلی و بنیادی هر روز فراموش می شود و در برابر آن هر چه به پرستیژ و آبروی خانواده ها مربوط باشد شدت بیشتری می گیرد.
الان در مدرسه فرانسوی به خوبی می شود دید که اصلا نوع لباس به شکلی اصلا مطرح نیست و همه نوع لباس پوشیدنی را شاهد هستیم و من شخصا احساس نکردم از این نظر فشار غیر متعارفی وجود دارد.
آبروداری خانواده های ایرانی مسئله اجتماعی مهمی است که جای مطالعه فراوانی دارد که چرا در ایران این همه ترس از فشار دیگران باعث می شود کسی و خانواده ای خودش نباشد و بر اساس داشته ها ی خودش به مدیریت زندگی خودش نپردازد.
جدیدا سایتی را دیدم که با پول اندکی در سال برای کودکان زیر چهار سال تاسیس شده و خانواده ها با عضویت در آن می توانند اسباب بازی های کودکانشان را معاوضه کنند. مطئمنم اگر یک ایرانی این را بشوند چندشش می شود.
تصور از اروپا تصوری است در مسیر آبرو و پرستیژ نه واقعیت.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر