تجربه سوریه که ابتدا به نظر می رسید بسیار امید بخش برای جامعه ایرانی باشد تا همین جایش هم بسیار ناامید کننده از کار در آمد. حتی اگر همین فردا هم بر آسمان سوریه پروژه پرواز ممنوع برقرار شود و مخالفین هم پیروز شوند برای جامعه ایرانی این فرایند بسیار ناامید کننده خواهد بود.
تاثیر روانی حوادث سوریه را بر مردم و روشنفکران ایرانی نباید دست کم گرفت. به نظرم من عامل بسیار مهمی در یاس روشنفکران و عموم مردمی که اخبار را دنبال می کنند است. نه روشنفکران و نه مردم حال و حوصله این شکل از مبارزه سوری را ندارند و اصلا آنرا مثبت هم ارزیابی نمی کنند. برای همین در میان سایت های مشهور در این مدت یک مقاله در ستایش یا تحلیل مثبت از مبارزات مردم سوریه دیده نمی شود. این خود نشان می دهد که تا چه اندازه ما از واقعیت دوری می کنیم.
تقریبا می توان با احتمال خیلی زیاد پیش بینی کرد که با فشار اقتصادی بیشتر ، اگر سیستم سرکوب حکومتی که تا همین جاش به خوبی کار کرده بتواند همچنان قدرتمند عمل کند و برخی حرکت های کوچک را کنترل کند، می توان انتظار داشت که حاکمیت به سلامت از این گردنه از نظر داخلی عبور کند. از نظر خارجی مسئله شاید طور دیگری پیش رود و با پافشاری بیشتر ایران با یک حمله محدود برای مدتی برنامه هسته ای ایران عقب بیافتد وبا تداوم فشارها وضعی اقتصادی ایران به وضع خراب تری دچار شود.
این فرایندی شاید دو ساله باشد.
بعد از آن وضعیت سرکوب شدید باضافه وضع خراب اقتصادی و یاس بیشتر روشنفکران و مردمان منتظر معجزه یک جامعه زخمی و خسته بر جای خواهد گذاشت.
در واقع کاری هم گویا نمی شود کرد.
تاثیر روانی حوادث سوریه را بر مردم و روشنفکران ایرانی نباید دست کم گرفت. به نظرم من عامل بسیار مهمی در یاس روشنفکران و عموم مردمی که اخبار را دنبال می کنند است. نه روشنفکران و نه مردم حال و حوصله این شکل از مبارزه سوری را ندارند و اصلا آنرا مثبت هم ارزیابی نمی کنند. برای همین در میان سایت های مشهور در این مدت یک مقاله در ستایش یا تحلیل مثبت از مبارزات مردم سوریه دیده نمی شود. این خود نشان می دهد که تا چه اندازه ما از واقعیت دوری می کنیم.
تقریبا می توان با احتمال خیلی زیاد پیش بینی کرد که با فشار اقتصادی بیشتر ، اگر سیستم سرکوب حکومتی که تا همین جاش به خوبی کار کرده بتواند همچنان قدرتمند عمل کند و برخی حرکت های کوچک را کنترل کند، می توان انتظار داشت که حاکمیت به سلامت از این گردنه از نظر داخلی عبور کند. از نظر خارجی مسئله شاید طور دیگری پیش رود و با پافشاری بیشتر ایران با یک حمله محدود برای مدتی برنامه هسته ای ایران عقب بیافتد وبا تداوم فشارها وضعی اقتصادی ایران به وضع خراب تری دچار شود.
این فرایندی شاید دو ساله باشد.
بعد از آن وضعیت سرکوب شدید باضافه وضع خراب اقتصادی و یاس بیشتر روشنفکران و مردمان منتظر معجزه یک جامعه زخمی و خسته بر جای خواهد گذاشت.
در واقع کاری هم گویا نمی شود کرد.
به نظر من هم تجربه سوریه ممکن نیست توی ایران تکرار بشه. نه فقط به خاطر تفاوت روحیه ایرانی ها و عربها. که به خاطر اینکه ریشه مسایل توی ایران خیلی قومی و مذهبی است. و در ایران واقعا تضاد مذهبی اینقدر شدید نیست که مردم به خاطرش حاضر باشند اینقدر کشته بدهند.
پاسخحذفتجربه سوریه خیلی تجربه سخت و تلخیه. امیدوارم برای هیچ کشوری تکرار نشه. ولی درباره ایران من فکر میکنم که دولت ایران خیلی ضعیف تر از چیزیست که نشان میدهد و این آقای خامنه ای هم مجبور است جام زهر را سر بکشد. البته برای غرب فقط برنامه هسته ای ایران مهم است و آزادیهای داخلی اهمیتی ندارد
نه توی ایران که اتفاق نخواهد افتاد. اصلا به نظر من حتی " مفهوم مقاومت " هم در ایران به شدت تضعیف شده . من داشتم فکر می کردم که درباره این مفهوم یک کار تحقیقی انجام بدم که چقدر ارزش های حول " مفهوم مقاومت " در کارهای نویسندگان و روشنفکران ما کم و ضعیف شده .
پاسخحذفمنظور من این بود که ایرانی ها با تجربه سوریه حسابی ترسیده اند و شاید کمی متوجه شدند که تغییر چقدر نشدنی وسخته .
آقای خامنه ای هم جام رو سربکشه وضع ما بهتر نمی شه به نظرم .