دادگاه ایران تریبونال امروز در لاهه با قطعنامه ای به کار خود پایان داد که در آن جمهوری اسلامی به جنایت علیه بشریت متهم شده است. اعدام های دهه شصت در ایران خصوصا اعدام های تابستان مخوف 67 ، بخش ناشناخته تاریخ معاصر ماست که مطئمنم وقتی ابعاد آن مشخص شود چیزی شبیه نسل کشی را نشان خواهد داد.
گرچه این دادگاه نتوانست آنچنان که باید توجه جهانی را جلب کند و حتی تمام گروههای مخالف جمهوری اسلامی را هم در این باره متحد نکرد و بیش از آن جامعه داخل ایران را نیز.
اما گذشته از اینکه برگزارکنندگان می توانستند از افراد سرشناس و متفکران شناخته شده برای نظارت بر این دادگاه دعوت کنند و بنابراین طنین جهانی آن را افزایش دهند و حتی در داخل هم انعکاس بیشتری به آن بدهند ، مسئله مهم برای من عدم انعکاس حتی خبر این دادگاه نمادین در سایت هایی است که عنوان جنبش سبز را با خود دارند ، سایت هایی مثل: ندای سبز آزادی، جرس، کلمه ، امروز و نوروز، که من بررسی شان کرده ام.
یعنی سایت هایی که مدیران ارشد آنها یا راهبران آنها به نوعی کسانی هستند که روابط نزدیکی با کسانی دارند که در دهه شصت یا دادستان انقلاب بودند، یا در قوه قضاییه کاره ای بودند و به نوعی در این اعدام ها خصوصا اعدام های سال 67 دست اندرکار بودند و اکنون ساکت هستند . اینها حتی خبر این کارزار را منتشر نمی کنند.
به نظرم باید بسیار بسیار با حساسیت این عدم انعکاس ها را دنبال کرد. در مقاله ای در گویا نیوز نوشته بودم که اینها به هیچ وجه مسئولیت اخلاقی کارشان را مثلا در دعوت به الله اکبر شبانه در روزهایی که جنبش عدم تعهد در تهران جلسه داشتند نپدیرفتند و حتی نگفتند که حاصل دعوتشان چه بود.
به نظرم می رسد باید خیلی خیلی مراقب این گروه اصلاح طلب بود .
جالب اینکه حتی سایت ملی مذهبی که برای هر چیزی که فکرش را بکنید یک بخش باز کرده، نخواسته یک بخش برای این موضع داشته باشد.
گرچه این دادگاه نتوانست آنچنان که باید توجه جهانی را جلب کند و حتی تمام گروههای مخالف جمهوری اسلامی را هم در این باره متحد نکرد و بیش از آن جامعه داخل ایران را نیز.
اما گذشته از اینکه برگزارکنندگان می توانستند از افراد سرشناس و متفکران شناخته شده برای نظارت بر این دادگاه دعوت کنند و بنابراین طنین جهانی آن را افزایش دهند و حتی در داخل هم انعکاس بیشتری به آن بدهند ، مسئله مهم برای من عدم انعکاس حتی خبر این دادگاه نمادین در سایت هایی است که عنوان جنبش سبز را با خود دارند ، سایت هایی مثل: ندای سبز آزادی، جرس، کلمه ، امروز و نوروز، که من بررسی شان کرده ام.
یعنی سایت هایی که مدیران ارشد آنها یا راهبران آنها به نوعی کسانی هستند که روابط نزدیکی با کسانی دارند که در دهه شصت یا دادستان انقلاب بودند، یا در قوه قضاییه کاره ای بودند و به نوعی در این اعدام ها خصوصا اعدام های سال 67 دست اندرکار بودند و اکنون ساکت هستند . اینها حتی خبر این کارزار را منتشر نمی کنند.
به نظرم باید بسیار بسیار با حساسیت این عدم انعکاس ها را دنبال کرد. در مقاله ای در گویا نیوز نوشته بودم که اینها به هیچ وجه مسئولیت اخلاقی کارشان را مثلا در دعوت به الله اکبر شبانه در روزهایی که جنبش عدم تعهد در تهران جلسه داشتند نپدیرفتند و حتی نگفتند که حاصل دعوتشان چه بود.
به نظرم می رسد باید خیلی خیلی مراقب این گروه اصلاح طلب بود .
جالب اینکه حتی سایت ملی مذهبی که برای هر چیزی که فکرش را بکنید یک بخش باز کرده، نخواسته یک بخش برای این موضع داشته باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر