یاس فراگیر اپوزیسیون

متاسفانه نزدیک به چهار سال بعد از انتخابات سال 88 هیچ طرح و برنامه ای برای مبارزه جدی با حاکمیت فعلی در بین نیروهای مخالف دیده نمی شود. یاس و ناامیدی به شکل گسترده همه را در نوردیده است. نگاهی به سایت های اپوزیسیون به خوبی نشان می دهد که چگونه به نقل اخبار از روی دست همدیگر مشغول اند و تحلیل های تکراری شان از فرط شباهت به هم دیگر قابل نگاه کردن هم نیست.
نه برنامه جمعی و گروهی جدی دیده می شود و نه حتی عزم چنین راهی. دقیقا مشکل از کجاست ؟ چرا این همه نیروهای رنگارنگ عزم و توانایی و رویای یک کار جدی برای مبارزه را فاقد هستند ؟
اینها سوالاتی است که به شناخت خصلت های اپوزیسون ایرانی کمک می کند و با تجزیه و تحلیل دیدگاهها و رفتارشناسی سیاسی آنها می توان بهتر فهمید که مشکل از کجاست.
به نظر من هم از نظر مبانی فکری با  اپوزیسیون بسته ای از نظر ذهنی روبرو هستیم که البته در ظاهر خود را بیش از اندازه باز نشان میدهد. یک پوست اندازی اساسی در این اپوزیسون شاید برای دههای بعد کمکی به عبور از این وضعیت کند.